Πώς επιλέγεις να εμπνεύσεις τον κόσμο; Πώς επιλέγεις να διοχετεύσεις το παιδί σου, τον Λόγο έξω στον κόσμο; Γιατί ότι λες έχει αντίκτυπο. Οι άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη από λόγια μωρίας αλλά από λόγια διαφωτισμού και ενδυνάμωσης. Μην αντιστέκεσαι στην αδυναμία σου δημιουργώντας μελλοντικά επακόλουθα. Αλλά θριάμβευσε μέσα από την αδυναμία σου. Γιατί θριαμβεύεις μέσα από τον δικό σου δρόμο και ο δρόμος σου είναι σπαρμένος από πλάνα σκοτεινά που πρέπει να φωτίσεις. Αλλά για δικό σου λογαριασμό. Μην κάνεις την ζωή που σου πουλάνε άλλοι γιατί εκεί πάντα υπάρχει αντίτιμο. Ξέρω ότι πονάς αλλά ο μη πόνος δεν είναι προνόμιο. Έχεις κάθε δικαίωμα να μην πονάς. Μετουσίωσε.
Είναι δική σου επιλογή αν θα εκπέμψεις υψηλές δονήσεις από το επίπεδο της αξιοπρέπειας και του σεβασμού πρωτίστως ή από το επίπεδο του εγωκεντρισμού, του διαχωρισμού και της ματαιοδοξίας. Μην εναντιώνεσαι στον εαυτό σου υποκύπτοντας στην φαινομενικότητα του κόσμου. Εκεί υπάρχει μόνο πόνος. Και ο πόνος είναι απλά ένα καταφύγιο που σκεπάζει την μεγαλύτερα εικόνα που επιλέγεις να αγνοείς. Το ξέρω είναι δύσκολο να αισθάνεσαι μειονεκτικά απέναντι στους άλλους για τον εαυτό σου αλλά αυτό είναι που τελικά σφυρηλατεί τον χαρακτήρα σου και όχι o ανταγωνισμός. Δεν έχεις να αποδείξεις κάτι. Η επιθυμία για ανωτερότητα και κύρος στον κόσμο των ανθρώπων δεν είναι ζωή είναι απλά μια άλλη απόσπαση προσοχής.
Δεν υπάρχει κάτι κακό στο να είναι κανείς εσωστρεφής ή εξωστρεφής. Όπως και το να αλλάξω μια θρησκεία δεν θα με κάνει αυτόματα καλύτερο άνθρωπο. Αυτό που κάνει την διαφορά είναι πώς διαχειρίζεσαι τον εαυτό σου. Είναι εύκολο να υποκρίνεσαι στον εαυτό σου και να παίζεις ρόλους που δεν σου ανήκουν. Αλλά ακόμα και με την υποκρισία απλά αναβάλλεις το αναπόφευκτο. Ήδη έχεις μπει σε διαδικασία κρίσης από αυτό που σε «υπερβαίνει». Μην χαραμίζεις τις δυνατότητές σου σε ασήμαντα πράγματα.
Η «άμωμη σύλληψη» της Παναγίας ήταν μόνο η αρχή. Ήταν η διακήρυξη ενός άλλου αόρατου κόσμου του Βασιλείου των Ουρανών που είναι άπειρο σε μέγεθος και ομορφιά (και είναι μέσα σας - όχι όμως στο σώμα σας). Ο Χριστός κατάφερε να εμφυσήσει σε εσάς τους ανθρώπους την ζωή μέσα στον θάνατο. Με αυτήν του την Αποκαλυπτική πράξη όλοι σας πλέον έχετε την δυνατότητα να αναγνωρίσετε ότι η ζωή και ο θάνατος είναι Ένα - η ζωή είναι μια Συνέχεια. Πότε βρισκόμαστε στον υλικό κόσμο πότε στο άυλο για να ολοκληρώσουμε το Έργο μας που είναι το άγνωστο πεπρωμένο μας. Πολλοί άνθρωποι που είναι προσδεδεμένοι στον υλικό κόσμο αρρωσταίνουν νοητικά και αυτοκτονούν. Αυτοκτονούν γιατί νομίζουν ότι ξέρουν τι είναι η ζωή. Αλλά για να πεθάνεις πρέπει να είσαι σίγουρος ότι ζεις. Βλέπετε πώς δεν υπάρχει διαχωρισμός όταν ο άνθρωπος ζει με εσωτερική πνευματική Ελπίδα; Όταν ο άνθρωπος έχει Ελπίδα Αναστάσεως δεν φοβάται τίποτα. Και όταν λέμε ότι δεν φοβάται τίποτα εννοούμε ότι δεν φοβάται τον κόσμο του κακού και των σκοτεινών δυνάμεων που έλκουν τον άνθρωπο προς την καταστροφή. Το μόνο που πρέπει να φοβάται ο άνθρωπος είναι να μην χάσει την επαφή του με την Αυτού Μεγαλειότητα της ζωής.
Δεν υπάρχει ελπίδα ή δρόμος διαφυγής διότι όλα γίνονται ταυτόχρονα.
Σήμερα υπάρχουν αρκετά ανθρώπινα όντα ιδιαίτερα εξελιγμένα όπου η σύλληψή τους πραγματοποιήθηκε σε ανώτερους άυλους φορείς μεταξύ αντρών και γυναικών. Η απόκρυφη γνώση της «άμωμης σύλληψης» σταδιακά θα γίνει κτήμα της ανθρωπότητας καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα απαιτούν από τον εαυτό τους την ολοκληρωτική ελευθερία από τα δαιδαλώδη δεσμά της ύλης. Όταν όλα τα μέλη της Λερναίας Ύδρας καυτηριαστούν ο Άνθρωπος θα έχει γίνει Κύριος του Πεπρωμένου του.
Είναι δική σου επιλογή αν θα εκπέμψεις υψηλές δονήσεις από το επίπεδο της αξιοπρέπειας και του σεβασμού πρωτίστως ή από το επίπεδο του εγωκεντρισμού, του διαχωρισμού και της ματαιοδοξίας. Μην εναντιώνεσαι στον εαυτό σου υποκύπτοντας στην φαινομενικότητα του κόσμου. Εκεί υπάρχει μόνο πόνος. Και ο πόνος είναι απλά ένα καταφύγιο που σκεπάζει την μεγαλύτερα εικόνα που επιλέγεις να αγνοείς. Το ξέρω είναι δύσκολο να αισθάνεσαι μειονεκτικά απέναντι στους άλλους για τον εαυτό σου αλλά αυτό είναι που τελικά σφυρηλατεί τον χαρακτήρα σου και όχι o ανταγωνισμός. Δεν έχεις να αποδείξεις κάτι. Η επιθυμία για ανωτερότητα και κύρος στον κόσμο των ανθρώπων δεν είναι ζωή είναι απλά μια άλλη απόσπαση προσοχής.
Δεν υπάρχει κάτι κακό στο να είναι κανείς εσωστρεφής ή εξωστρεφής. Όπως και το να αλλάξω μια θρησκεία δεν θα με κάνει αυτόματα καλύτερο άνθρωπο. Αυτό που κάνει την διαφορά είναι πώς διαχειρίζεσαι τον εαυτό σου. Είναι εύκολο να υποκρίνεσαι στον εαυτό σου και να παίζεις ρόλους που δεν σου ανήκουν. Αλλά ακόμα και με την υποκρισία απλά αναβάλλεις το αναπόφευκτο. Ήδη έχεις μπει σε διαδικασία κρίσης από αυτό που σε «υπερβαίνει». Μην χαραμίζεις τις δυνατότητές σου σε ασήμαντα πράγματα.
Η «άμωμη σύλληψη» της Παναγίας ήταν μόνο η αρχή. Ήταν η διακήρυξη ενός άλλου αόρατου κόσμου του Βασιλείου των Ουρανών που είναι άπειρο σε μέγεθος και ομορφιά (και είναι μέσα σας - όχι όμως στο σώμα σας). Ο Χριστός κατάφερε να εμφυσήσει σε εσάς τους ανθρώπους την ζωή μέσα στον θάνατο. Με αυτήν του την Αποκαλυπτική πράξη όλοι σας πλέον έχετε την δυνατότητα να αναγνωρίσετε ότι η ζωή και ο θάνατος είναι Ένα - η ζωή είναι μια Συνέχεια. Πότε βρισκόμαστε στον υλικό κόσμο πότε στο άυλο για να ολοκληρώσουμε το Έργο μας που είναι το άγνωστο πεπρωμένο μας. Πολλοί άνθρωποι που είναι προσδεδεμένοι στον υλικό κόσμο αρρωσταίνουν νοητικά και αυτοκτονούν. Αυτοκτονούν γιατί νομίζουν ότι ξέρουν τι είναι η ζωή. Αλλά για να πεθάνεις πρέπει να είσαι σίγουρος ότι ζεις. Βλέπετε πώς δεν υπάρχει διαχωρισμός όταν ο άνθρωπος ζει με εσωτερική πνευματική Ελπίδα; Όταν ο άνθρωπος έχει Ελπίδα Αναστάσεως δεν φοβάται τίποτα. Και όταν λέμε ότι δεν φοβάται τίποτα εννοούμε ότι δεν φοβάται τον κόσμο του κακού και των σκοτεινών δυνάμεων που έλκουν τον άνθρωπο προς την καταστροφή. Το μόνο που πρέπει να φοβάται ο άνθρωπος είναι να μην χάσει την επαφή του με την Αυτού Μεγαλειότητα της ζωής.
Δεν υπάρχει ελπίδα ή δρόμος διαφυγής διότι όλα γίνονται ταυτόχρονα.
Σήμερα υπάρχουν αρκετά ανθρώπινα όντα ιδιαίτερα εξελιγμένα όπου η σύλληψή τους πραγματοποιήθηκε σε ανώτερους άυλους φορείς μεταξύ αντρών και γυναικών. Η απόκρυφη γνώση της «άμωμης σύλληψης» σταδιακά θα γίνει κτήμα της ανθρωπότητας καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα απαιτούν από τον εαυτό τους την ολοκληρωτική ελευθερία από τα δαιδαλώδη δεσμά της ύλης. Όταν όλα τα μέλη της Λερναίας Ύδρας καυτηριαστούν ο Άνθρωπος θα έχει γίνει Κύριος του Πεπρωμένου του.
